Sommige nummers beginnen als obscuur B-kantje en eindigen als de hoeksteen van een nieuw genre. Warm Leatherette is elektronische punk.
Warm Leatherette is de titel van het vierde album van Grace Jones, uit 1980. Het titelnummer is een cover van een op dat moment obscuur nummer, de B-kant van de eerste en enige single van The Normal, T.V.O.D.
Achter The Normal ging Daniel Miller (1951) verscholen, oprichter van het Mute-label waarop in november 1978 T.V.O.D. als eerste release uitkwam. Mute zou in de jaren tachtig en negentig uitgroeien tot een van de belangrijkste onafhankelijke labels voor elektronische en alternatieve muziek (Depeche Mode, Nica Cave & The Bad Seeds, Moby). Daar was echter nog geen sprake van toen Grace Jones haar cover opnam.
Grace Jones – Warm Leatherette
Daniel Miller, de componist van Warm Leatherette, liet zich inspireren door J.G. Ballard, de Engelse auteur van futuristische romans als Crash en High-Rise. Hij raakte geïnteresseerd in elektronische muziek toen hij tussen 1968 en 1971 film en televisie studeerde aan de Guilford School of Art. “In de jaren zestig was ik een groot muziekliefhebber. Ik heb de eerste grote popexplosie van nabij meegemaakt. Maar die leek eind jaren zestig op niets uit te lopen, dus ging ik naar andere dingen luisteren. Meer experimentele muziek, meer elektronische muziek.”
Miller luisterde naar krautrock, de experimentele muziek uit Duitsland van begin jaren zeventig: Can, Neu!, Kraftwerk, Faust. “Toen kwam punk en het idee om met een schone lei opnieuw te beginnen. Dat betekende dat je alles kon doen wat je wilde, het experiment was welkom. Wat mij op het idee bracht dat elektronische muziek de ultieme punkmuziek is. Elektronische instrumenten werden betaalbaar. Ik kocht de goedkoopste synthesizer die er op de markt was [de Korg 700S] en ging aan de slag.”
Het resultaat was T.V.O.D van The Normal, met op de B-kant Warm Leatherette. Met een vriend had Miller de Ballard-roman Crash omgewerkt tot filmscript en dat script bracht hij terug tot de drie minuten en twintig seconden die Warm Leatherette duurt. Er werden er 30.000 van verkocht.
The Normal – Warm Leatherette
Grace Jones pikte het nummer als eerste op voor haar 1980 album van dezelfde naam en een paar maanden later volgden Die Tödliche Doris, een kunstenaarscollectief uit Berlijn. Warm Leatherette geldt tegenwoordig als een van de hoekstenen van de industriële muziek, een genre dat in de jaren tachtig vorm kreeg, maar daar was op dat moment nog weinig oor voor. Alleen de Amerikaanse industriële band Sleep Chamber nam het nummer in 1985 op. Eerlijk is eerlijk, hun versie klinkt weinig geïnspireerd.
Sleep Chamber – Warm Leatherette
In de jaren negentig werd Warm Leatherette opgepikt door house en techno producers die de punkrevolutie van nabij hadden meegemaakt. De Weense producer Peter Rauhofer bracht onder de naam Club 69 verschillende versies uit, en DJ Hell en Chicks On Speed uit München coverden beiden het nummer op een split-single. Het is ook te vinden op Hells tweede album, Munich Machine uit 1998.
DJ Hell – Warm Leatherette
Maar de reputatie van het nummer nam pas echt een vlucht na de millenniumwisseling. In 2000 waren er opeens drie nieuwe coverversies, van de verder volstrekt onbekend gebleven Velocity Star, de Belgische band Dive en de Engelse producer Richard X. In korte tijd groeide Warm Leatherette uit tot het archetype van een nieuw elektronisch subgenre, electroclash. Karakteristiek is de interpretatie van de Franse producer Vitalic, een van de voormannen van electroclash.
Vitalic – Warm Leatherette
Warm Leatherette is er in alle soorten en maten, maar vooral in interpretaties die dicht bij het origineel blijven. Zeker niet de slechtste uit die reeks is de versie die Nine Inch Nails-voorman Trent Reznor in 2006 opnam met (onder meer) Bauhaus-zanger Paul Murphy. Componist Daniel Miller had ‘punk op synthesizers’ in gedachten en dat maakt Reznor er van.
Trent Reznor – Warm Leatherette
Zoals iedere sterke compositie is Warm Leatherette ook in andere arrangementen dan het origineel te gieten. Zo waagt de Braziliaanse groep Da Cruz zich aan een interpretatie die als tropicália valt te classificeren.
Da Cruz – Warm Leatherette
Tropicália is de Braziliaanse variant van de psychedelische rock die eind jaren zestig in Amerika en Europa opgang maakte en Warm Leatherette, van oorsprong puur elektronisch, is door Scant Regard (een solo-act van Will Crewdson, ex-gitarist van Adam Ant en Flesh For Lulu) gegoten in de psychedelische mal, inclusief psychedelische gitaar.
Scant Regard – Warm Leatherette
Het zijn niet alleen obscure underground-acts uit de industriële of electroclash-hoek die het nummer op het repertoire hebben gezet. Ook hitparade-helden spelen Warm Leatherette, zoals Duran Duran tijdens hun tournee van 2008. Of jaren zeventig glamrock legende Suzie Quatro, die het opnam voor haar cd-box The Girl From Detroit uit 2014.
Suzie Quatro – Warm Leatherette
Anno 2016 staat de teller van het aantal covers op meer dan veertig. Wat is er veranderd tussen 1978, toen Daniel Miller in eigen beheer zijn eerste plaatje uitbracht, en de legendarische status die Warm Leatherette anno 2016 heeft verworven? “Dat moet het internet zijn,” zegt Miller. “Dat heeft alles veranderd.” Tik op YouTube ‘Warm Leatherette’ in en er komt een vloedgolf aan covers omhoog.
De beste versie van Warm Leatherette, buiten het origineel, heeft Miller overigens zelf uitgebracht, op zijn Mute label. Die is van de Sloveense industriële act Laibach, vaak verkeerd begrepen als proto-fascisten maar in werkelijkheid provocateurs uit de school van Andy Warhol. Ze vertaalden de tekst in het Duits en bleven voor de clip dicht bij de tekst en het idee van J.G. Ballard. Het leven is een kosmisch ongeluk, op warm kunstleer.
