Wat doe je als je én een drukke baan én kinderen hebt en ook nog probeert om een beetje te leven? Dan schaf je een stofzuigrobot aan.
Laten we haar Vicky de veger noemen. Of Zoë de zuiger. De stofzuigrobot verricht huishuidelijke taken en die werden tot voor kort heel traditioneel door vrouwen uitgevoerd; om in deze futuristische tijden iets van vroeger vast te houden krijgt de robot een meisjesnaam. Zoë dus.
Zoë is de ideale poetsvrouw, tenminste waar het stofzuigen betreft. Onverstoorbaar klopt en veegt en zuigt ze het huis stofvrij, wat met twee ouders met een maatschappelijke loopbaan en twee jonge kinderen een dankbaar werkje is. En de kat heeft er een speelkameraadje bij.
Dat wil zeggen, poes heeft momenten van belangstelling voor het ding dat door de kamer scharrelt. Ze laat zich als een koningin door de woning rijden. De liefde is niet wederzijds, want Zoë zuigt onverstoorbaar om poes heen. De kattenharen op de vloer zijn het enige wat haar interesseert.
Katten en robotstofzuigers
Zoë is in korte tijd deel van het huishouden geworden. Wanneer de mensen – en de kat – overdag het huis van rommel voorzien, staat Zoë stilletjes toe te kijken in haar laadstation. Als de mensen – en de kat – slapen doet ze haar taak. Overdag kan ook, haar werktijden kun je programmeren.
De stofzuigrobot is er in allerlei soorten en maten. Er is keuze uit een paar dozijn modellen, sterk variërend in prijs en kwaliteit. Sinds de introductie, een jaar of wat geleden, is de zuigkracht toegenomen en navigeren de robotten veel slimmer door het huis. Van een verschoven bank of een nieuwe stoel raken ze niet in de war.
Robottofzuigers raken nergens van in de war, ook niet van huisdieren. Die raken soms wel in de war van zo’n mechanische scharrelmuis. Katten niet zo snel, die zijn onthecht als de boeddha zelve. Maar honden kunnen er opgewonden, zelfs een tikje agressief van worden.
Honden en robotstofzuigers
Zoë heeft een onverstoorbaar temperament en een ijzeren wil. Wat er ook gebeurt, ze zal zuigen. Zelfs als ze buiten dienst op zolder staat.
Toen het stel met de kinderen een paar weken aan een Spaans strand lag bij te komen van de Hollandse winter, belde de huisoppas. Die was ’s nachts wakker geworden van een hels lawaai op zolder. Daar had Zoë zichzelf in werking gesteld en met kadaverdiscipline een vlechtwerk gemaakt van de snoeren die er slingerden. Zoë moest voor straf naar de schuur in de tuin.
Onlangs had Zoë weer het huis alleen, nu zonder oppas. Het stel was met de kinderen een weekeindje weg, alleen de kat was thuisgebleven. Meestal keek de buurvrouw dan elke dag of alles goed ging, maar deze keer niet.
Bij thuiskomst bleek dat Zoë haar taak had verruimd tot huisschilder. Poes had – van slag door eenzaamheid? – een aanval van diarrhee gekregen en de kattenbak niet tijdig kunnen bereiken. Zoë maalde daar niet om en deed wat ze altijd doet: de vloer aanvegen. Alleen waren haar veegborstels in dit geval verfborstels geworden. Woonkamer, keuken, kinderspeelhoek—alles was door Zoë voorzien van een streperige laag kattenpoep.
Dog crap smear
Voor straf heeft de stofzuigrobot twee weken in de schuur staan stinken. Het schoonmaken van Zoë kostte een paar uur; het reinigen van woonkamer, keuken en speelhoek een halve dag.
Het probleem is bekend, erkende desgevraagd een zegsman van iRobot, de fabrikant van het populaire robotstofzuigermerk Roomba. Daar weet men: de cat poop roomba wordt regelmatig gedanst. De technici zijn zich bewust van het probleem en beraden zich op een oplossing. Poepplaatjes in het geheugen? Een geursensor?
De Roomba-man: “In het algemeen vertellen we mensen niet te zuigen wanneer je honden hebt die zo’n smeerboel kunnen veroorzaken. Met dieren kan er van alles gebeuren.”
Want voor je het weet wordt de Roomba een Roombah.
