Big Star, de groep van Alex Chilton, is zeker zo invloedrijk gebleken als The Velvet Underground. Oude liefde roest niet.
Alex Chilton overleed zeven jaar geleden, op de dag die naar de heilige Patrick is vernoemd. Het was in New Orleans waar hij zijn laatste adem uitblies, niet in Memphis zoals muzikant en fan Paul Westerberg (The Replacements) in een ode aan Chilton hoopvol had gezongen. Al wordt zijn dood niet jaarlijks op 17 maart herdacht, voor een generatie muzikanten had Chilton het aura van een heilige. Een lichtend voorbeeld, een inspiratie.
Big Star – September Gurls
Alex Chilton is de peetvader van de alternatieve rock. Het jubileum van vijftig jaar The Velvet Underground & Nico is breed herdacht en met een variatie op Brian Eno zou je kunnen zeggen dat Big Star weinig platen heeft verkocht, maar iedereen die een exemplaar van #1 Record of Radio City op zijn draaitafel had liggen is zelf een band begonnen.
Er is een documentaire over de man in voorbereiding, uiteraard een onafhankelijke productie. De eerste vertoningen worden in 2018 verwacht.
Alex Chilton: Thanks for Being So Nice
Hoe zou de alternatieve rock zonder Alex Chilton hebben geklonken? Zijn invloed reikt tot Engeland en Nederland, maar het was in eerste instantie in het Amerikaanse college circuit waar in de jaren tachtig de erfenis van Big Star resoneert in een nieuwe generatie rockbands. R.E.M werd wereldberoemd, de meesten niet.
The Replacements – Alex Chilton
Ook uit Minneapolis, net als The Replacements: Hüsker Dü, het trio dat punk koppelde aan melodie en zo de fans van hardcore op het spoor van Big Star en Alex Chilton zette. In Aberdeen, Washington hoorde Kurt Cobain zijn toekomst.
Hüsker Dü – Makes No Sense At All
In Boston zocht Black Francis, opgegroeid met folk, een vrouwelijke bassist die van Peter, Paul & Mary en Hüsker Dü hield. The Pixies zouden de Big Star van hun generatie worden, hun contrast tussen kabbelende coupletten en ronkende refreinen werd de mal waarin grunge werd gegoten.
The Pixies – Monkey Gone To Heaven
Nirvana is de meest bekende band die via The Pixies en Hüsker Dü door Big Star werd geïnspireerd en ook in Foo Fighters, de groep die Dave Grohl startte na de zelfmoord van Kurt Cobain, is de echo van Alex Chilton te horen, opgepompt met een shot testosteron.
Foo Fighters – Everlong
Geheel onverdund Chilton en bijna een facsimile van Big Star zijn The Posies. Hun Frosting On The Beater (1993) klinkt als het verloren album dat tussen de sessies voor #1 Record en Radio City werd opgenomen. Van 1993 tot Chiltons dood in 2010 speelden Jon Auer en Ken Stringfellow geregeld gitaar en bas in een nieuwe versie van Big Star.
The Posies – Flavor of the Month
Aan de andere kant van de oceaan woonden ook fans van Alex Chilton. De grootsten wellicht in Glasgow, de thuishaven van Teenage Fanclub. Die werkten, net als The Posies, mee aan het tribute album Big Star, Small World (typerend voor Big Star: opgenomen in 1998, maar door faillissement van het betrokken label pas in 2006 verschenen) en op YouTube zijn clips te vinden waarin de groep Chilton begeleidt. Op hun eigen platen kunnen ze ook schrikbarend echt als Big Star klinken.
Teenage Fanclub – Sparky’s Dream
Brits trio Dodgy lichtte de grauwsluier van Britpop met zijn eigen idee van retro. Drie elpees lang kozen ze niet The Beatles of Bowie, maar Big Star als sjabloon. Wanneer drummer Mathew Priest zijn innerlijke Keith Moon loslaat is The Who van Pictures Of Lily niet ver weg.
Dodgy – In A Room
Britse grungeband Catherine Wheel heeft de soft-loud dynamiek van The Pixies goed opgezogen. In 1995 was Waydown hun grootste Amerikaanse hit: nummer 24 van Billboards mainstream rock hitlijst. Die bestond nog niet toen Big Star in de jaren zeventig geen triomfen vierde.
Catherine Wheel – Waydown
Het Nederlandse equivalent van Big Star komt uit Veluwedorp Ermelo en heet Daryll-Ann. Bulkend van het talent, nooit omarmd door het grote publiek maar op handen gedragen door liefhebbers. Het is de poldervariant van de Big Star sage.
Daryll-Ann – A Proper Line
Ook in de eenentwintigste eeuw zijn er bands die een Chilton doen: gitaar om de nek, versterker open en gaan met die melodie. Maar wel onafhankelijk, buiten de marketingpaden van de muziekindustrie. September Gurls verjaren niet.
Nine Black Alps – Novokaine
