De parade van mannen, vrouwen en diegenen die vanuit de verte op vliegen lijken, geïntroduceerd in Antwerpen, verbindt de stad.
Lange lenteavonden, ze zijn er om te vieren. De diversiteit van de stad is ook iets om te vieren. En zo kreeg Thomas Verstraeten, een 29-jarige theatermaker uit Antwerpen, de simpele maar gouden gedachte om op een zaterdagavond in mei een optocht te organiseren. Geen betoging, geen carnavalsstoet, maar een parade. Een defilé van burgers; een bonte variatie van groepen mensen die onderling sterk verschillen maar één ding gemeen hebben. Het zijn inwoners van Antwerpen.
Uniek idee, een wereldprimeur.
De parade van mannen, vrouwen en diegenen die vanuit de verte op vliegen lijken, zoals het project heet, is een theatervoorstelling. Een deel van het Frederik van Eedenplein, op de Linkeroever van Antwerpen, is het toneel. Langs de openbare weg zitten betalende bezoekers op tijdelijke tribunes. Vanaf 10 uur ’s avonds, als het donker is geworden, trekken duizend Antwerpenaren langs de tribune. Het is niet zo maar een stoet, want dit is theater. De bonte verzameling Antwerpenaren is geregisseerd, gestileerd en geclustered.
Voorafgegaan door een straatmuzikant op leeftijd, vergezeld door zijn hond, trekken ze in zo’n anderhalf uur langs: vijftig groepen van elk twintig Antwerpenaren.
Brandweermannen. Bestelbusjes. Bejaarden met rollators, direct gevolgd door chauffeurs in hun graafmachines. Ouders met kinderen. Verregende fietsers. Meisjes met hoofddoeken. Jongens op skateborden. Burgers met identieke boodschappentas. Mensen op bakfietsen. Vrouwen op mannenfietsen. Hondenuitlaters met golden retriever. Bekende Vlamingen. Een file van twintig auto’s waar twintig pizzakoeriers (pizzacoureurs) tussendoor crossen. Voetbalsupporters. Verliefde stelletjes. Mensen die lopend naar hun smartphone staren. Vuilnismannen in oranje werkkleding met afvalemmer op wieltjes voor hun buik. Vakbondsleden met protestborden. Studenten in witte jassen. Nouveaux riches in peperdure bolides waaruit smartlappen luid klinken.
Enzovoorts, vijftig groepen in totaal. Een bonte cavalcade waarin het banale en het absurde samenkomen. Een willekeurige dwarsdoorsnede van de stad op een willekeurig moment. “Een sculptuur van het dagelijkse leven,” noemt Thomas Verstraeten het. Zijn parade vangt “”iets ongrijpbaars”. Het wordt gefilmd. En live uitgezonden door ATV, de regionale tv-zender van de provincie Antwerpen.
Thomas Verstraeten over zijn parade
Bekende Vlamingen
Marcel Vanthilt is uitgenodigd om bij te dragen aan De parade van mannen, vrouwen en diegenen die vanuit de verte op vliegen lijken. De muzikant, auteur en tv-presentator loopt mee met de groep Bekende Vlamingen. Na een nacht slapen is zijn enthousiasme voor de voorstelling nauwelijks getemperd. “Het werkt verbindend,” zegt hij alsof hij zelf ook verrast is over dat resultaat en moet weer lachen om de groep van mensen die starend naar hun smartphone over het Frederik van Eedenplein liepen en de vuilnismannen met hun afvalemmers, keurig in slagorde.
Marcel Vanthilt (Gazet van Antwerpen/fotograaf: Kioni Papadopoulos)
Het werkt verbindend, zoals elke stoet verbindend werkt. Alleen ditmaal in omgekeerde richting.
Doorgaans werkt een optocht verbindend voor de mensen die aan de stoet deelnemen. Die zijn verenigd, de omstanders een wemeling van meningen en ideeën. Bij De parade van mannen, vrouwen en diegenen die vanuit de verte op vliegen lijken zijn de deelnemers echter sterk gesegmenteerd. Het is een heterogene collectie van groepen en groepjes gelijkenden, op het absurde af.
Het publiek op de tribunes langs het Frederik van Eedenplein is daarentegen verenigd, als toeschouwers van deze ‘sculptuur van het dagelijkse leven’. Dit theater op de openbare weg heeft verbinding als boodschap en doet wat het bepleit. Het verbindt.
Krachtige boodschap
Als tegen half twaalf de stoet bijna voorbij is, stappen negentien mannen met baarden de weg op. Thomas Verstraeten voegt zicht bij hen en maakt de twintig vol. Maar niet nadat hij het publiek op de tribune maant zich aan te sluiten bij zijn Parade van mannen, vrouwen en diegenen die vanuit de verte op vliegen lijken. De toeschouwers worden deelnemer.
En zo lopen een paar duizend inwoners van Antwerpen de nacht in, verbonden door die geniale cocktail van banaliteit en absurdisme. De stemming is opperbest.
Eenheid in diversiteit. Verstraetens straattheater verdient wereldwijd navolging. Iedere stad kan zo’n Parade van mannen, vrouwen en diegenen die vanuit de verte op vliegen lijken goed gebruiken. Er is genoeg te verbinden.
Uniek idee. Niks moderns of digitaals aan te ontdekken. Niet gespronsored, geen marketingstunt. Simpele gedachte, krachtige boodschap. Signaal tegen de ruis.
En héél modern: we zijn allemaal verbonden.
Daar heb je geen internet voor nodig.
