Wandelen is gezond. Het houdt het lichaam fit en de geest gezond. Het verheldert de blik op de werkelijkheid en wakkert de creativiteit aan.
Als Angela Merkel tegen de microfoon en voor de camera hardop zegt dat internet de rechtstaat ondergraaft, moet er iets aan de hand zijn. Angela maak je niet bang met een vuurwerkbom, ‘wir schaffen das’ is de oproeptoon van haar door de Amerikaanse geheime dienst gekraakte smartphone. Poetin luistert dankzij zijn hackers met de Amerikanen mee en die wordt er gek van, van die deun.
Dus als Merkel zo iets zegt, is het licht aan en niemand naar buiten. Niet om dwars te zijn, maar ik doe het licht uit en ga wandelen. Weg van het beeldscherm en de smartphone. De natuur in, de geest leegmaken en stramme spieren los slenteren. Goede remedie tegen werkdruk, nakende burn-out en deprimerend nieuws.
Buiten, dat wil zeggen in het Amstelpark, is het opmerkelijk stil. Ik ben toch niet de enige die door de stortvloed van ontmoedigend nieuws dat in het jaar des Heeren 2016 over ons is uitgestort, zijn ziel angstvallig in zijn oksel heeft geklemd? Daar is het klam, maar tocht het minder dan onder mijn arm en mijn ziel vat snel een koutje. En met een niezende ziel ben je verder van huis dan al die dolende zielen die Angela onderdak heeft toegezegd.
Ik heb op de sociale media gelezen dat je van wandelen een beter mens wordt. Dat je de druk van de prestatiemaatschappij beter aankunt met een dagelijks stiefeltochtje. Dat je de winterblues beter weerstaat tussen de kale bomen waarin geen vogel zit te fluiten. In de zomer zal het helende effect dubbel zo sterk zijn, maar dan heb je weer geen winterblues weg te wandelen, maar mogelijk wel een vakantiedepressie. Dus wandelen is goed, ongeacht het seizoen of de hoek waaruit de wind waait.
De sociale media schijnen intensief te worden gevolgd, daar lezen mensen allerlei nepnieuws en dat is de reden waarom internet de rechtstaat ondergaaft, als ik Angela goed heb begrepen. Kijk, zo’n wandeling helpt. Ik ben al een stuk helderder, want ik denk niet: ‘de sociale media schijnen intensief te worden gelezen’, maar: ‘de sociale media schijnen intensief te worden gevolgd’.
Dat is een gedachte die me wordt ingegeven door het feit dat het Amstelpark – waar ik nu aan mijn tweede rondje ben begonnen – op deze zonnige midwinterse dag zo opmerkelijk stil is. Als de sociale media intensief werden gelezen, zou het hier een stuk drukker zijn geweest met kuierende burn-out types. Of hebben al die sociale media-lezers geen last van mediaverdwazing, alleen ik? Dat kan niet kloppen, want het is de populairste aandoening onder montere twintigers.
Ah, het antwoord schiet me opeens te binnen. Zie je wel, wandelen maakt echt helder. Ik ben de enige wandelaar in het uitgestorven park omdat iedereen die op de sociale media heeft gelezen dat wandelen helpt tegen de prestatiedruk—denkt dat het nepnieuws is!
Dat het een goocheme marketingtruc is van de zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie om ons eksterogen en voetblaren te bezorgen, waar vervolgens een nieuwe industrie van zalfjes, therapieën, wandelcoaches en stiefelconsulenten omheen wordt gebouwd. Plus een wandelwaakhond om die bedrijfstak te monitoren. Het wandelen moet worden gefaciliteerd, dat is de missie. Wandelen is handel.
En het heeft nog niet op Facebook gestaan, maar om de dagelijkse stiefel te promoten spreekt de koning zijn traditionele kerstrede dit jaar al wandelend door de tuin van Villa Eikenhorst uit. Niet-hackbare drones hangen boven de bomen om een oogje in het zeil te houden. In de vijver ligt een onderzeeër klaar, voor als Poetin ongelegen belt.
Poetin leest namelijk Facebook niet, die is Facebook! Poetin is de stille kracht die ons allemaal schele hoofdpijn en een zeurende lamlendigheid bezorgd door de sociale media vol te plempen met nepnieuws, waardoor we in het vrije westen – waar we oprecht geloven in vrijheid van meningsuiting en zelfontplooiing – onszelf beentje lichten.
Voor iedere trein die te laat komt een referendum over het openbaar vervoer: afschaffen of niet? En iedereen die zijn papieren krant te laat krijgt bezorgd richt een nieuwe partij op (dat zijn dus vooral uitgerangeerde vijftigplussers). Als klap op de vuurpijl een referendum over een nieuwe grondwet, want de Tweede Kamer is te klein geworden. Daar passen die 472 partijen niet meer in, er moet een dependence komen en snel ook.
Ik wandel inmiddels voor de tweede maal langs het pannenkoekenhuis en besluit dat ik zin heb in een warme chocomel met slagroom. Die heb ik verdiend na een uurtje kuieren, ik heb immers genoeg calorieën verbrand om zonder vrees voor uitdijende taille een portie mierzoet vet te kunnen verorberen.
Het pannenkoekenhuis blijkt evenwel gesloten. Om zeker te zijn van mijn zaak loop ik naar de achterkant, om door het keukenraam te kijken. En sta opeens oog in oog met Elon Musk. Hoe kan dat, die zit toch op Mars? Hij zit naar me te glimlachen op de motorkap van zijn vliegende tesla die hij – heel attent – vlak naast het gras en boven de vijver heeft geparkeerd.
‘Wat doe jij hier,’ vraag ik Elon verbaasd. ‘Simpel, ik heb je nodig voor mijn marsmissie,’ zegt hij, nog steeds glimlachend. ‘Je bent de enige die nepnieuws als negatief ervaart. Op Mars heb je alle ruimte om weer jezelf te worden. Om te wandelen.’
En Angela dan, wil ik antwoorden, maar ik hoor een telefoon ‘wir schaffen das’ rinkelen en uit de vijver van het Amstelpark rijst een duikboot op. Het is Poetin die zijn hond Akita komt uitlaten. Naast hem staat The Donald met een chihuahua. Nu mijn geest van al dat wandelen weer helder is geworden en ik de wereld zie zoals die is, blijk ik wakker te worden in een nachtmerrie.
Van schrik ren ik in één streep naar huis en klap snel Facebook open. Alleen daar voel ik me thuis, weet ik na vandaag. Wandelen gezond? Alleen in je dromen.
