Het recept is niet het gerecht is een inspirerend en verhelderend opiniestuk dat vraagtekens plaatst bij de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie. Houden computers en hun scheppers eigenlijk wel van mensen? Lees meer …
Gelovige
Vint Cerf, in 1973 co-auteur van het TCP/IP-protocol dat het ruggemerg van internet vormt, is tegenwoordig chief internet evangelist van Google. Die officiële titel maakt hij waar. Cerf is een gelovige met zendingsdrang. Hij heeft een grenzeloos en onvoorwaardeliijk vertrouwen in technologie. Soms krijg je het idee dat hij techniek meer vertrouwt dan mensen. Hij belt wellicht niet met eh, dat voormalige Nederlandse staatsbedrijf.
Sensoren bewaken de temperatuur in zijn wijnkelder en als die te hoog oploopt ontvangt hij via zijn mobiele telefoon een waarschuwing. Maar toen Cerf op een dag een melding kreeg zat hij net in een andere stad en zijn vrouw was ook drie weken van huis. “Drie dagen lang kreeg ik elke vijf minuten een waarschuwing. Dat wil je natuurlijk niet. Maar goed, met op afstand regelbare techniek valt daar wel weer een mouw aan te passen,” vertelde Cerf tegen de verslaggever die hem voor de krant kwam portretteren.
Google Glass
Cerf denkt in technologie, niet in mensen. Dat doen meer techneuten. Die zien mensen, de eindgebruikers, als de zwakste schakel in de keten en daar kan ik ze niet helemaal ongelijk in geven. Maar ik ben geen techneut, ik ben eindgebuiker, en al ben ik zelf onderdeel van ‘het probleem’, ik zie techniek niet als het universele panacee. Ik zou bij afwezigheid een huishoudster de wijnkelder laten bewaken. Goed geïnstrueerd en betrouwbaar, dat wel.
De man die ons het internet protocol schonk is een techno-utopist. In zijn leer maakt technologie de mens compleet. De chief internet evangelist verkoopt zijn heilsvisie door een beroep te doen op ons medeleven. De Google Glass maakt het een blinde en een dove mogelijk om met elkaar te communiceren, legt Cerf uit. Hoe kun je mensen die het minder hebben getroffen zo’n wonder ontzeggen? Zo’n bril is goed. Maar ik ben blind noch doof, dus welk probleem lost Google Glass voor mij op?
Eerste lentedag
In Cerfs visie zien computers straks dankzij internet de wereld zoals mensen dat doen. Hier spreekt wederom de techno-utopist die techniek heel goed, maar mensen niet helemaal (of helemaal niet) begrijpt. Sensoren produceren reeksen meetgegevens, over bijvoorbeeld temperatuur, maar de computer ervaart de eerste lentedag niet zoals mensen die ervaren. De computer, of nog een stapje verder: kunstmatige intelligente, mist de lichamelijke sensatie van de zon op je huid. Zo’n reactie zou je eventueel kunnen simuleren, maar het blijft nep. Het recept is niet het gerecht.
Moet dat allesomvattende, geïntegreerde internet uit Cerfs toekomstvisie – laten we het Web 7.0 noemen, op de zevende dag was de schepping voltooid – onze dagindeling gaan bepalen? Stap over 13 minuten in de auto, want dan is de file op de rondweg opgelost, vertelt het gepersonificeerde internet mij. Wil ik zijn als de dames die hun auto in de sloot reden “omdat Tom-Tom zei dat we rechtsaf moesten”? Wil ik mijn intuïtie delegeren naar de computer? En hoe is dat Web 7.0 te rijmen met die eigen verantwoordelijkheid waar de politiek steevast op hamert? Ik gun Vint Cerf graag het laatste woord: “Alsjeblieft, denk altijd kritisch na over wat je ziet, leest en hoort.” Ook als Cerf spreekt. Vooral als Cerf spreekt.
Geïnspireerd door dit stuk? Lees dan ook:
